හැදින්වීම

බදුල්ල දිස්ත්‍රික්කයේ වැලිමඩ ප්‍රදේශය ශ්‍රී ලංකාවේ මධ්‍යම කඳුකරයේ ප්‍රධාන එළවළු වගා කරන ප්‍රදේශයක් වන අතර එහි බහුතර ජනතාවගේ ප්‍රධාන ජීවනෝපාය වන්නේ ගොවිතැනයි. කෙසේ වෙතත්, භූගෝලීය සාධක සහ තිරසාර නොවන කෘෂිකාර්මික පිළිවෙත් නිසා ප්‍රදේශයේ පාංශු ඛාදනය  බරපතල ගැටළුවක් වී ඇති අතර එම නිසා කෘෂිකර්මාන්තය මඟින් ලැබෙන ප්‍රතිලාභද අඩු වී ඇත. වැලිමඩ ඌවපරණගම ප්‍රාදේශීය ලේකම් කොට්ඨාශය ශ්‍රී ලංකාවේ වැඩිම පාංශු ඛාදනයක් සිදුවන ප්‍රදේශය ලෙස අධ්‍යයනවලින් හඳුනාගෙන ඇත. පාංශු ඛාදනය සඳහා බලපාන අනෙකුත් සාධක වන්නේ පාංශු ඛාදනය, එහි ප්‍රතිවිපාක, සංරක්ෂණ තාක්ෂණයන් සහ භූමියට සුදුසු භෝග වගා කිරීම පිළිබඳව ගොවීන් දැනුවත් නොවීමයි.

ගොවීන් විසින් මෙම ප්‍රදේශයේ දැඩි කඳු බෑවුම්වල පිහිටි රජයේ ඉඩම් ආක්‍රමණය කර ඊසානදිග මෝසම් (ඔක්තෝබර් සිට ජනවාරි) සමයේදී අර්තාපල් වගා කරයි. මෙම වගා ක්‍රමය හේන් වගාව ලෙස හඳුන්වන අතර මෙය මාස 3-4ක් පමණ පවතින තාවකාලික, වර්ෂාව මත පදනම් වූ වගා ක්‍රමයකි.

අස්වනු නෙලීමෙන් පසු ගොවීන් මෙම ඉඩම් අත්හැර දමන අතර වසරේ ඉතිරි කාලය එම ඉඩම් ගවයින්ගේ තණබිම් බවට පත්වේ. ජූලි සහ අගෝස්තු මාසවල මෙම ඉඩම් ලැව්ගිනි වලට නිරාවරණය වීම ඉඩම් හායනයට තවත් එක් හේතුවකි.

මෙම වගා ක්‍රමයේදී ගොවීන් කිසිවිටෙක පාංශු සංරක්ෂණයක් හෝ භූමියේ දිගුකාලීන පැවැත්මක් ගැන නොසිතයි. මෝසම් වැසි කාලය තුළ, ඔවුන් තුන් වරක් භූමියේ පස් ලිහිල් කරන අතර (ඉඩම් සකස් කිරීමේදී, පස සකස් කිරීමේදී සහ අස්වනු නෙලීමේදී) මෙය ඉඩම්වල දැඩි ඛාදනයකට හේතු වේ .

මෙම තිරසාර නොවන වගා ක්‍රමය යටතේ දිගු කාලයක් ඉඩම් භාවිතා කර ඇති බැවින් ඒවා බරපතල ලෙස හායනය වී ඇති අතර පසෙහි සාරවත් බවද අඩු වී ඇත. එබැවින් ගොවීන්ට අධික ලෙස රසායනික පොහොර හා පළිබෝධනාශක භාවිතා කිරීමට සිදුවේ. මෙය නැවතත් තවත් ආකාරයක ඉඩම් හායනයට, පස හා ජල දූෂණයට තුඩු දෙයි. මෙම විෂම චක්‍රය සෑම වසරකම අඛණ්ඩව මෙම ගොවිබිම්වල සිදුවන අතර මෙමඟින් පාරිසරික, සමාජීය හා ආර්ථික ගැටලු රාශියක් ඇති කරයි. අධ්‍යයනවලට අනුව, ප්‍රදේශයේ මුළු ඉඩම්වලින් 30% ක් පමණ මෙම තිරසාර නොවන ගොවිතැන් ක්‍රමවලට යටත් වේ.

ප්‍රවේශය

හායනය වූ කෘෂිකාර්මික ඉඩම් පුනරුත්ථාපනය කිරීමේ ව්‍යාපෘතිය (RDALP) අදාළ රාජ්‍ය ආයතන සමඟ එක්ව මෙම ගැටලුව සඳහා විසඳුමක් ගොවි ප්‍රජාවට හඳුන්වා දෙන ලදී. මෙම ප්‍රවේශය හදුන්වා දීමේ අරමුණු පහත පරිදි වේ.

  • බහු වාර්ෂික භෝග වලට මාරුවීම
  • වාර්ෂික භෝග සඳහා අවශ්‍ය ඉඩම් සැකසීමේ වාර ගණන අඩු කිරීම
  • නිසි සංරක්ෂණ ක්‍රම සමඟ තේ වගාව හඳුන්වා දීම
  • කෘෂි රසායන භාවිතය අවම කිරීම
  • පුරන් කාලය තුළ අයාලේ යන ගවයින් සහ ලැව්ගිනි මගින් සිදුවන හානි වැළැක්වීම
  • වසර පුරා ගොවීන්ට ඉහළ ආදායමක් සහතික කිරීම

තිරසාර ගොවිතැන් පිළිවෙත් සහ බහු වාර්ෂික භෝග බවට මාරු වීමේ වැදගත්කම පිළිබඳව ගොවීන් දැනුවත් කිරීම සඳහා දැනුවත් කිරීම් සහ පුහුණු වැඩසටහන් පවත්වන ලදී.

ක්‍රියාත්මක කිරීම

වැලිමඩ සහ ඌවපරණගම ප්‍රාදේශීය ලේකම් කොට්ඨාසවල ගොවීන් 10 දෙනෙකු සමඟ RDALP මෙම වැඩසටහන ආරම්භ කළේය. මෙම ප්‍රවේශය ක්‍රියාත්මක කිරීමේදී අභියෝග කිහිපයකට මුහුණ දීමට සිදු විය. භෝග පරිවර්තනයේ අධික පිරිවැය ප්‍රධාන අභියෝගයි. අර්තාපල් හෝ එළවළු වගාව සඳහා භාවිතා කල ඉඩමක් නව තේ වගාවකට පරිවර්ථනය කිරීමේදී ඉඩම් සකස් කිරීම, සිටුවීම සහ නඩත්තු කිරීම සඳහා අධික පිරිවැයක් දැරීමට සිදු වේ. එසේම කුඩා තේ වතු සංවර්ධන අධිකාරියේ නිර්දේශිත ඉඩම් සැකසීමේ ක්‍රියාවලිය ගොවීන් අනුගමනය කරන්නේ නම් නව තේ ඉඩමකින් ආදායමක් ලබා ගැනීමට වසර 3-4 ක පමණ කාලයක් ගත වේ.

ප්‍රදේශයේ පාංශු ඛාදනයේ ප්‍රමාණය සැලකිල්ලට ගනිමින් RDALP ගොවීන්ගේ මූල්‍ය පිරිවැය අඩු කර ගැනීම සඳහා ක්‍රියා පටිපාටිය වෙනස් කිරීමට තීරණය කරන ලදී. ඒ අනුව අල වගාව සඳහා සකස් කළ පාත්ති තුළම තේ වගා කරන ලද අතර ඉඩම් සැකසීමේදී මාස 6 ක තණකොළ සිටුවීමේ ක්‍රියාවලිය මඟ හැර ඒ වෙනුවට කාබනික පොහොර යොදන ලදී.

අතුරු භෝග ලෙස තැඹිලි සහ දෙළුම් හඳුන්වා දෙන ලදී. පාංශු ඛාදනය අවම කිරීම සඳහා භූමි ආවරණයක් ලෙස ටෙෆ්රෝසියා ශාකය හඳුන්වා දුන් අතර ගොවීන් ඒවා සුළං බාධකයක් ලෙසද භාවිතා කරයි.

සාර්ථක කතාව

මහහේන, ඌවපරණගම පදිංචි චන්ද්‍රසේන රත්නායක මහතා මෙම ප්‍රවේශයේ ප්‍රතිලාභ ලබන එක් සාර්ථක ගොවියෙකි. තේ වලින් ස්ථිර ආදායමක් ලැබෙන බව විශ්වාස බවත් එය අර්තාපල් වගාවට ලාභදායක බවත් ඔහු පැවසීය.

චන්ද්‍රසේන රත්නායක මහතා වසර දෙකක් ඇතුළත තේ දළු නෙළීම ආරම්භ කර ඇති අතර තවමත් ඔහුගේ ආදායම අඩු මට්ටමක පවතී. නමුත් පැල මෝරන විට ඉදිරි වසරවලදී එය අනිවාර්යයෙන්ම ඉහළ යනු ඇත. පළතුරු පැල ලෙස දොඩම් සහ දෙළුම් වගා කර ඇති අතර, ඒවායින් ඉදිරියේදී අමතර ආදායමක් ලැබෙනු ඇතැයි ඔහු පැවසීය.

ඔහුගේ ඉඩම සුදුසු සංරක්ෂණ තාක්ෂණයන් සමඟ සංරක්ෂණය කර ඇත. මෙම පරිවර්තනයේ ගැටළුව අධික පිරිවැයයි. ඔහු මෙම අක්කර ½ ඉඩම සඳහා රුපියල් 200,000.00 කට වැඩි මුදලක් වැය කර ඇත. කුඩා තේ වතු සංවර්ධන අධිකාරිය විසින් මුදල් ප්‍රදානයක් සහ තේ පැළද RDALP ව්‍යාපෘතිය මඟින් පලතුරු පැළද ලබා දුන් අතර තාක්ෂණික උපදෙස් කුඩා තේ වතු සංවර්ධන අධිකාරිය විසින් විසින් සපයා ඇත.

රටෙහි දැනට පවතින වනාන්තර ගහනය සංරක්ෂණය කරමින්, වන ආවරණය 2% කින් පුළුල් කිරීමට නියමිත වන නමුත් බොහෝ සම්පත් හීන ගොවීන් තම ජීවනෝපාය සඳහා වනාන්තර එළිපෙහෙළි කරමින් බෝග වගාවේ යෙදී සිටී. ගොවි ජනතාවගේ අවශ්‍යතා තිරසාර ලෙස සපුරාලන ආකාරය මත වන සංරක්ෂණයේ ප්‍රායෝගිකත්වය රඳා පවති. බෝග වගාව ප්‍රවර්ධනය කිරීම, ගැමි ජනතාවට ස්ථිර ආදායම් මාර්ගයක් සලසන අතර, වනාන්තර ආරක්ෂා කිරීමට මෙන්ම එය තවදුරටත් ව්‍යාප්ත කිරීම සඳහාත් ඇති හොඳම විසඳුම වනු ඇත. එහිදී රබර් වගාව, ගොවි ජනතාවගේ  ජීවන මට්ටම මෙන්ම ශාක වැස්මද ඉහළ නංවන අතරම, ස්වභාවික රබර් අවශ්‍යතාව සපුරාලීමෙන් රටට ප්‍රතිලාභ ලබා දේ. අම්පාර සහ මොණරාගල දිස්ත්‍රික්කවල රබර් ගොවීන් මසකට රුපියල් 30,000/- ක පමණ ස්ථිර  ආදායමක් උපයන බවට වාර්තා වී ඇත. ඉහත දිස්ත්‍රික්ක දෙකට අමතරව අනුරාධපුර දිස්ත්‍රික්කයේද රබර් වගාව සාර්ථක වී ඇත.

එක්සත් ජාතීන්ගේ ආහාර හා කෘෂිකර්ම සංවිධානයේ  (FAO)  හායනයට ලක් වූ කෘෂිකාර්මික ඉඩම් පුනරුත්ථාපන ව්‍යාපෘතිය (RDALP) මගින් වැලිමඩ ප්‍රදේශයේ ගොවිබිම් සඳහා පාංශු පරීක්‍ෂාවෙන් පසුව "ස්ථානීය විශේෂිත පොහොර නිර්දේශ" කිරීමේ ක්‍රියාවලිය හඳුන්වා දෙන ලදී. මෙම ව්‍යාපෘතිය බදුල්ල දිස්ත්‍රික්කයේ ක්ෂුද්‍ර ජල පෝෂක හතරක ක්‍රියාත්මක වන අතර ඒවා මෙසේය; බණ්ඩාරවෙල ප්‍රාදේශීය ලේකම් කොට්ඨාසයේ සපුගසුල්පොත, වැලිමඩ ප්‍රාදේශීය ලේකම් කොට්ඨාසයේ දඹුගසාගල, හාලිඇල ප්‍රාදේශීය ලේකම් කොට්ඨාසයේ සපුගොල්ල, ඌවපරණගම ප්‍රාදේශීය ලේකම් කොට්ඨාසයේ ගලෙන්බිඳිච්චදෝව.

වැලිමඩ යනු දිවයිනේ ප්‍රධාන එළවළු වගා කරන ප්‍රදේශයක් වන අතර මෙහි ඉඩම් දැඩි පාංශු ඛාදනයකට ලක් වී ඇත. එසේම පසෙහි සාරවත් බව අඩු නිසා මෙම ප්‍රදේශයේ ගොවීන් අකාබනික පොහොර අධික ලෙස භාවිතා කිරීමට පුරුදු වී ඇත. කෘෂිකර්ම දෙපාර්තමේන්තුවට අනුව වැලිමඩ ප්‍රදේශයේ අකාබනික පොහොර භාවිතය නිර්දේශිත ප්‍රමාණයට වඩා දෙගුණයකින් වැඩිය. තවද ආහාර සුරක්ෂිතතාව ඉහළ නැංවීම සඳහා රජය විසින් ලබා දෙන පොහොර සහනාධාරය වැනි දිරිගැන්වීම් ගොවීන් වැඩි වශයෙන් අකාබනික පොහොර භාවිතයට දිරිමත් කර ඇත. පාංශු ඛාදනය වැළැක්වීම, පාංශු දූෂණය අවම කිරීම, පසෙහි ගුණාත්මක භාවය වැඩිදියුණු කිරීම සහ රසායනික පොහොර භාවිතය අවම කිරීම සඳහා තිරසාර ඉඩම් කළමනාකරණය (SLM) සහ යහපත් කෘෂිකාර්මික පිළිවෙත් (GAP) අනුගමනය කිරීමට RDALP ව්‍යාපෘතිය ගොවීන් දිරිමත් කරයි.

RDALP ව්‍යාපෘතියේ බදුල්ල දිස්ත්‍රික් ක්ෂේත්‍ර සම්බන්ධීකාරක උපුල් ජයවීර මහතා පැවසුවේ මෙම ව්‍යාපෘතිය පාරම්පරික ගොවීන් සඳහා විද්‍යාත්මක කෘෂිකර්මාන්තය හඳුන්වාදීමේ වැදගත් මුලපිරීමක් බවත් දිස්ත්‍රික්කයේ ක්‍රියාකාරී ක්ෂුද්‍ර ජල පෝෂක ප්‍රදේශවල ව්‍යාපෘතිය මගින් තෝරාගත් ගොවිබිම්වලින් 90% ක පමණ පාංශු පරීක්‍ෂණ මේ වන විට අවසන් කර ඇති බවත්ය. එමෙන්ම දැනුම හා පළපුරුද්ද උපයෝගී කරගනිමින් වැලිමඩ ප්‍රදේශයේ පාංශු දූෂණය නැවැත්වීම සඳහා විසඳුම් සෙවීම මෙහි අරමුණ බව ඔහු පැවසීය. කෘෂිකර්ම දෙපාර්තමේන්තුව (DOA) සහ FAO ඒකාබද්ධව ක්‍රියාත්මක කරන ලද මෙම “ස්ථානීය විශේෂිත පොහොර නිර්දේශ” ව්‍යාපෘතිය 2018 වසරේදී සාර්ථකව අවසන් කර ඇත.

බෝගහකුඹුර කොට්ඨාශයේ කෘෂිකර්ම පරික්‍ෂක අනූෂා ප්‍රියංගනී මහත්මිය පැවසුවේ ප්‍රදේශයේ වැඩිපුරම දූෂණය වී ඇත්තේ එළවළු වගා කරන කුඹුරු ඉඩම් බවයි. මෙම ඉඩම් වසරකට කන්න තුනකදී එළවළු වගාව සඳහා යොදා ගන්නා අතර අකාබනික පොහොර අධික ලෙස භාවිතා කිරීම පාංශු දූෂණයට හේතු වී ඇත. එසේම එළවලු වගාව සඳහා භාවිතා කරන උස්බිම් දැඩි පාංශු ඛාදනයකට මුහුණ දී ඇති අතර අඩු සාරවත් බව හේතුවෙන් ගොවීන් අකාබනික පොහොර අධික ලෙස භාවිතා කර ඇත. එම නිසා මෙම ඉඩම්වල පොස්පරස් සහ පොටෑසියම් සාන්ද්‍රණය වැඩි බව ඇය පැවසුවාය.

පාංශු පරීක්ෂා කිරීමේ වගකීම පළාත් කෘෂිකර්ම අධ්‍යක්ෂවරයා හරහා ප්‍රදේශයේ කෘෂිකර්ම උපදේශකවරුන් (AI) වෙත ලබාදී මේ සඳහා ව්‍යාපෘතිය මඟින් ගොවි බිම්වල පහසුවෙන් ගෙන යා හැකි පාංශු පරීක්ෂණ කට්ටල හඳුන්වා දී ඇත. සියලුම ගොවිබිම්, ගෙවතු, කුඹුරු, එළවළු වගා බිම් සහ තේ ඉඩම් ආවරණය වන පරිදි පසෙහි pH අගය, පොස්පරස් (P) සහ පොටෑසියම් (K) සාන්ද්‍රණය පරීක්‍ෂා කර, පසෙහි පෝෂක අන්තර්ගතය විශ්ලේෂණය කර සුදුසු පොහොර ප්‍රමාණයන් නිර්දේශ කරන ලදී. පළාත් කෘෂිකර්ම අධ්‍යක්ෂ විසින් සෑම ගොවියෙකුටම ඔවුන්ගේ ඉඩමේ පාංශු සංයුතිය, නිර්දේශිත පොහොර ප්‍රමාණය සහ පස වැඩි දියුණු කිරීම සඳහා වන අනෙකුත් උපදෙස් පිළිබඳව වාර්තාවක් නිකුත් කර ඇත.

 

වාර්ෂික වර්ෂාපතනය සාපේක්ෂ වශයෙන් ඉහළ අගයක් ගන්නා කඳුකර සහ අධික බෑවුමක් සහිත භූමි ප්‍රදේශයන්හි එළවළු වගා කරන ඉඩම්වල පාංශු ඛාදනය පාලනය කිරීම ඉතා වැදගත් වේ. වෙළඳපල අවස්ථා හිඟකම, තාක්ෂණික හා මූල්‍ය ආධාර හිඟකම සහ අතරමැදි කලාපයේ ජල හිඟය මෙම ප්‍රදේශවල ගොවීන් අත්විඳින ප්‍රධාන දුෂ්කරතා වන අතර මෙම ගැටළු, ගොවින් නව තිරසාර භූමි කලමනාකරණ තාක්ෂණයන්ට අනුගත නොවීමට ඍජුව හෝ වක්‍රව හේතු වී ඇත. තවද, මෙම කලාපවල කෘෂිරසායන ද්‍රව්‍ය අධික ලෙස සහ අනිසි ලෙස භාවිත කිරීම ගොවීන් අතර බහුලව දක්නට ලැබේ.

ඉහත සඳහන් ගැටළු මගහරවාගෙන තිරසාර භුමි කලමනාකරණය පවත්වාගෙන යාමට පෞද්ගලික සහ රාජ්‍ය අංශවල මැදිහත් වීම සාර්ථක ලෙස යොදා ගත් අවස්ථාවක් මෙම ලිපියෙන් දැක් වේ.